Abstract omgaan met media en realiteit.
Het is een warme zomeravond.
Ik lees buiten de krant en scheur er een stukje uit zijn context waar op staat:”Het is altijd zo geweest met de…”
Een conservatief statement, alsof iemand ons vroeg “waarom is dit zo?” en we willen er vlug komaf mee maken.
Ik hou van stukken scheuren uit kranten, als laatste lezer…
Het ritselen met en wegrukken, isoleren van betekenissen en bekentenissen.
Je kan vragen: Waarom ziet dit werk er zo uit?
Waarom zien we deze kleur als rood?
Van de toeschouwer verwachten we niet dat hij zich door een lange of ingewikkelde uitleg worstelt, maar de bereidheid vanuit een ander perspectief naar deze werken te kijken.
De dichter Kopland noemt het “het mechaniek van de ontroering”.
“Wiskundigen noemen dit magische omklapmoment een blikwisseling” schrijft Robbert Dijkgraaf, mathematisch fysicus, in zijn recente boek “Blikwisselingen”
“Blikwisselingen zijn de snelste manier om een bewijs te begrijpen. Er is in de wiskunde een lange traditie van proof by picture. De kunst is een diagram te vinden dat als het ware alle logische stappen in een beeld samenvat, waar de lijnen onze gedachten sturen. Aan zo’n plaatje valt weinig te bestuderen of te berekenen. Je ziet het of ziet het niet. En als je het eenmaal hebt gezien, kun je je niet voorstellen dat je het ooit niet hebt gezien”
“Tijdens de blikwisseling wordt een nieuw inzicht geboren. Suspense of disbelieve, ontheffing van het ongeloof”, schrijft Dijkgraaf.
“That willing suspension of disbelief for the moment, which constitutes poetic faith” schreef Samuel Coleridge in 1817 in zijn autobiografie Biographia Literia :
“When the reader/viewer becomes involved in the artist’s work and, even though s/he knows that none of the events or person recorded in the story can actually occur, s/he “lets it happen” and can thereby enjoy a stronger bond with the mind of the artist.”
Wanneer de lezer/toeschouwer zo betrokken wordt in het werk van de kunstenaar en zelfs al weet h/zij dat niets van de gebeurtenissen of personen in het verhaal waar kunnen zijn, toch laat h/zij “het gebeuren”, waardoor h/zij meer kan genieten van de sterkere band die ontstaat met de geest van de kunstenaar.
Het werk “The war of the Imagination” genoemd naar en geïnspireerd door het gelijknamige essay van Mark Danner, Berkeley prof in journalistiek, “Iraq,The war of the Imagination” is een uiterst droevige illustratie van bovengenoemd fenomeen van “suspense of disbelieve”, waar (bijna) een complete natie (USA) en haar leiders, wetende dat het verhaal niet klopt, tegen beter weten in, verder schrijft aan de tragedie en zich laat meeslepen door de dynamiek van verzinsels die men liefst zelf gelooft, sterker nog, die een eigen leven gaan leiden…
Posts
